Magazine Cultura

Menu male pe’ lle pinne (Terza parte)

Creato il 13 luglio 2011 da Cultura Salentina

Racconto di Vincenzo d’Aurelio in cinque parti (leggi la seconda parte)

Pasquale Urso: Lavoro nel vicolo (Acquatinta)

Pasquale Urso: Lavoro nel vicolo (Acquatinta)

A mmane dopu l’Ottaviu passau ntorna de sutta a ddha finescia e sta fiata a Furtunata nu ffisce a ttiempu cu sse scunne e cusì iddhu se llevau lu cappieddhu cu lla saluta. Iddha se ne fuciu intra a ccasa. Stunata e cuntenta pe lu ggestu de l’Ottaviu rimase comu nna fessa ssettata su nna poltrona du salottu. Donn’Angela, ca la vitte ssittata cusì, li tisse:
- “Furtunata te senti bbona?
- “Si mamma, percè?”, disse a fija.
- “Me pari rribbambita comu se te senti mbriaca o comu se hai vistu quarche diaulu. A ce sta penzi?”, li tisse.
- “Mamma me piace unu e ppenzu ca puru a iddhu li piazzu”.
- “E ci ete?”, ddummandau.
- “L’Ottaviu, u fiju de don Osvaldu”, li rispuse.
- “No! Me po’ ffuttire tuttu ma a fija no!”, critau donn’Angela.
- “Mamma al cuor non si comanda, u sai!” – ncora li tisse.

- “U core diventa de petra quannu se fannu e sse ticune certe cose. Viti ca iddhu ete comu ssirasa percè lu sai comu dice u proverbiu, vistu ca a ppruverbi me cunti, ‘cuarda a razza se nu’ ‘mboi cu cacci e corne comu a cozza’. Quistu ole ddice ca se don Osvaldu è nnu’ futti futti puru lu fiju ha ‘mparatu l’arte e ‘nfatti, te ne dicu nn’autru, ‘arte du tata menza ‘mparata’. Guai a ttie se li tai corda, vabbene?”, critau mammasa.

Donn’Angela dopu a critata sbattiu a porta e sciu cu gguarda l’ua ca sta stumpanne intru u parmentu. A Furtunata nu cchianse percé sapia ca nnu modu cu bbide ‘ntorna l’Ottaviu se truvava.
Don Osvaldu intantu, turnatu l’Ottaviu, li chiese comu stia cu ddhu fattu de lu stemma e lli rispuse ca ‘ncora nunn’ia truvatu gnenti. Cabbava, nunn’ia propriu cercatu percé ogni momentu era bbonu cu pozza ssire e cu ppassa de sutta alla finescia da Furtunata.

Una de ddhe fiate a Furtunata lu salutau e li minau nnu stozzu de carta cu ssusu scrittu: ‘Domani alla masseria Laccina ore 9:00 nell’oliveto’. Iddhu fice segnu ca ia capitu e se ne sciu lestu lestu. Alla mmane dopu, comu era solita, donn’Angela ia scire alla masseria cu bbite quante forme de casu erane state mise a ssiccare e a Furtunata li chiese cu scia puru iddha. E doi fimmane ‘nchianara susu lu calesse e scira. Rriate alla masseria, a Furtunata de solitu a girava tutta percè li piacia cu ssente lu ‘ndoru de ddhu postu, addhunca mammasa e ssirasa s’erane canusciuti e amati e ccusì se purtau versu l’ulie. L’Ottaviu stia addhai già de n’ura e mpena la vitte la chiamau cittu cittu. Iddha se ggirau e lu vitte diventannu subbitu tutta russa.

Mentre iddhu se nvicinava e a Furtunata lu gguardava pe’ qquantu era beddhu, dopu ca l’ia salutata li tisse:
- “Furtunata, e famije nosce stannu contru ma iou aggiu persu a capu pe ttie. Sta rosa ca tegnu a mmanu ogni ttantu me pizza, ma lu dolore lu supportu percè sacciu ca è ppe’ ttie. Iou oju cu tte amu e ppenzu ca mancu iou te stau indifferente e pe qquistu, se tie oi, iou me fazzu puru cacciare de casa a ccostu cu tte pozzu amare”.
- “Ottaviu” – rispuse iddha – “puru jeu sentu ca me piaci e pe qquistu nu ppozzu dire ca me sinti indifferente. Matrima lu sape e pe’ qquistu m’ha vietatu cu tte visciu, però, se riuscimu cu nne vitimu te scusi, a mmie me face piacere. Spettamu nu picca e vitimu se mmaturamu lu core di famiji nosci”.

I ddoi se stringira tutte e ddoi le mani e, quannu donn’Angela critau cu vvite addhu era spicciata a Furtunata, l’Ottaviu li mannau nnu baciu e sse ne fusciu. Turnatu a ccasa, don Osvaldu se ggirau a fijusa e lli tisse:
- “Senti vagnone, mintimmene e ggiramu a mmenzu le carte ca tie ultimamente stai nu picca cusì. Hai ccappatu quarche cosa e nu bboi mme dici?”.

- “None tata, stau sulu frasturnatu”, rispuse.
- “Eh, magari su ffimmene ah?”.
- “Sine tata, cinn’é una ca me piace e nu ssacciu”.
- “Dimme, nu tte ole?”, lu ddomandau don Osvaldu.
- “Me ole, me ole. Sulu ca a ssignuria nu tte scinne”.
- “Fiju, basta cu eggia te sani principi e cu nna posizzione; allu restu passu susu”.
- “Deveru tata?
- “GGiuru!
- “Tata, ete a Furtunata de donn’Angela”.

- “No! Tutte si, tranne ca nna Musi te Pinna. Quiddha è ffiacca comu mmammasa! Sta tte scioca cu mme ‘ncula tutta a proprietà cusì me ‘ncavarca. Ricordate ca ddha cosa ca e fimmane tenene a mmenzu ll’anche, mmalìa li masculi e li nfessanisce. Fiju, te dicu ca cusì rragionane propriu le zzoccule: prima te pijane largu largu e poi te ncoddhane nu bbellu cazzunculu!”.

- “Tata te sbaji”, disse l’Ottaviu.
- “Fiju meu, quannu ccappa ca jou mme sbaju allora significa ca su diventatu terra pe’ ciciri. Lassala stare e guai a ttie se te sacciu ca li vai ncora a rretu!”.

Don Osvaldu se ne ssiu de intru llu studio cu lli capiddhi rrizzati, ma l’Ottaviu sapia ca a reazione era essere quista.

De sira a ssira, de mane a mmane, a duminica alla chiesa oppuru cu lla scusa ca s’iane confessare, i ddoi vagnoni se truvanne e se cuntanne. Puru lu prete, don Celestinu, li fose complice. Quistu tante fiate chiamava a Furtunata cu lla ndottrina susu l’insegnamentu de DDiu e ddonn’Angela era cuntenta de tanta devozione della fija, percè nu ssapia ca lu prete la purtava intru a canonica addhunca la spettava l’Ottaviu. U prete chiudia l’occhi, sapia, tantu, ca nu facia piccatu percè l’amore è dde DDiu, e lli lassava fare; certu nnu bbaciu e nn’abbracciu, gnenti de cchiui!

Donn’Angela Rosa era convinta ca la Furtunata ia ‘ntisu u cunsiju sou cu nu bbite cchiui l’Ottaviu e ppuru l’Osvaldu era convintu da stessa cosa.

L’Osvaldu, anzi, se convinse propriu de sta cosa quannu lu fiju li tisse ca ia truvatu lu decretu reale ca li dichiarava marchesi e ccertificava lu stemma.

- “Finalmente la stennu ddha vipera de donn’Angela. Mo’ si ca li lleu stemma e lle mutande percè oju puru li danni!”, critau, zzumpannu comu nnu cardillu, donn’Osvaldu.

L’Ottaviu stia cittu percè, a ‘mmenzu ddhe carte, ia truvatu n’autra cosa ca risolvia u problema sou, cioè cu sposa l’amata Furtunata, e cu’ ‘mpacia e doi famije.

(Continua a leggere)


Potrebbero interessarti anche :

Ritornare alla prima pagina di Logo Paperblog

Possono interessarti anche questi articoli :

Dossier Paperblog

Magazine