Aυτο το μπλογκ γεννηθηκε απο την επιθυμια μου να κανω γνωστο σε οσους ιταλους θελουν να με διαβασουν κατι απο την ελλαδα, την ελλαδα που εζησα και που δεν υπαρχει πια, και να κανω γνωστες μερικες συνταγες απο την παραδοσιακη ελληνικη κουζινα.Δεν περιμενα οτι καποια στιγμη θα επιθυμουσα να πω κατι και για την ιταλια, την ιταλια που γνωρισα τα πρωτα χρονια της δεκαετιας του 80, και που εχει αλλαξει πολυ.
Η ζωη μου μοιραζεται μεταξυ αυτων των δυο χωρων, και επειδη τις εζησα σε ηλικια επιγνωσης, πιστευω οτι αυτο που θυμαμαι ειναι αυτο που υπηρχε.
Αυτο το πολυ νοστιμο ορεκτικο που ειναι γνωστο παντου πια, ειναι απο το μερος της ζωης μου που εζησα με αναφορα στην εμιλια ρομανια.Το γνωρισα σε καποιες διακοπες στην ριβιερα της ρομανια.
Συστατικα:- εναμισυ φλυτζανι αλευρι για ολες τις χρησεις
- 30 γρ.βουτυρο σε θερμοκρασια δωματιου
- 10 γρ. μαγια μπυρας φρεσκια
- 1 φλυτζανακι του καφε γαλα
- αεριουχο νερο (οσο χρειαστει)
- μια πρεζα αλατι
- μια πρεζα ζαχαρη
- λαδι για τηγανισμα
Διαδικασια:
Σε πολυ χλιαρο γαλα διαλυουμε την μαγια και προσθετουμε την ζαχαρη. Αδειαζουμε σε μπολ και ριχνουμε το αλευρι με το αλατι. Προσθετουμε το νερο, οσο χρειαστει μεχρι να εχουμε μια αρκετα μαλακη και ελαστικη ζυμη. Φιαχνουμε μια μπαλα, χαραζουμε στην επιφανεια με κοφτερομαχαιρι εναν σταυρο και αφηνουμε να φουσκωσει για περιπου μια ωρα σε ζεστο μερος.
Ανοιγουμε με τον πλαστη φυλλο σε παχος περιπου μισο εκατοστο και κοβουμε σε ρομβους.
Τηγανιζουμε σε καυτο λαδι. Εαν ειναι σωστα φιαγμενο, φουσκωνει πολυ αμεσως και σχεδον γυριζει απο μονο του ενω τηγανιζεται.
Το σερβιρουμε αμεσως με αλλαντικα και τυρια.
Σημειωση. Η αυθεντικη συνταγη προβλεπει λιπος χοιρινο για το τηγανισμα αλλα μην το παρακανουμε.Εξαλλου οταν ο κοσμος τηγανιζε ετσι, ζουσε σε σπιτια χωρις θερμανση, δουλευε σκηρα και το χοιρινο λιπος και γενικα τις ζωικες πρωτεινες τις εβλεπε αραια κα που!!!!
Εαν προτιμουμε, αντικαθιστουμε το βουτυρο με λαδι ελιας.
Questo blog è nato dalla mia voglia di raccontare a quegli italiani che hanno voglia di leggermi, qualcosa della grecia, di quella grecia che ho vissuto e che non esiste più, e far conoscere qualche ricetta della tradizione greca.Non pensavo che a un certo punto avrei sentito l’esigenza di raccontare qualcosa anche dell’italia che ho conosciuto,quella dei primissimi anni ottanta che è cambiata tanto.
Ma tant’è…. La mia vita si divide tra questi due paesi, e avendoli vissuti tutt’e due in età consapevole, mi piace credere che quello che ricordo, al netto delle emozioni, è veramente quello che esisteva!!!!!!
Lo gnocco fritto fa parte della mia lunga frequentazione della cucina (e non solo) emiliano-romagnola.E all’interno di questa frequentazione c’è stata anche una vacanza estiva nella riviera romagnola, durante la quale ho conosciuto e apprezzato questo sfiziosissimo antipasto, ormai conosciuto ovunque.
Ingredienti:
- 1 tazza e mezza di farina per tutti gli usi
- 30 gr. di burro a temperatura ambiente
- 10 gr. di lievito di birra fresco
- 1 tazzina da caffè di latte
- acqua frizzante q.b.
- un pizzico di sale
- un pizzico di zucchero
- olio per friggere
Procedimento:
Sciogliamo il lievito nel latte appena intiepidito e versiamo in una ciotola. Uniamo lo zucchero e mescoliamo.
Versiamo la farina e il sale, e aggiungiamo acqua, quanto basta per ottenere un impasto abbastanza morbido che lavoriamo finchè non diventi elastico.
Formiamo un panetto, incidiamo la superfice a croce e lasciamo lievitare coperto in luogo caldo. A me è servita circa 1 ora.
Stendiamo con il mattarello una sfoglia dello spessore di circa mezzo centimetro e tagliamo a rombi.
Friggiamo a bagno d’olio bollente.
Serviamo caldο accompagnatο da salumi e formaggi.
Nota: ho evitato lo strutto, primo perchè non ce l'ho, e secondo perchè le condizioni di vita di ora sono ben diverse di quelle di allora ed è meglio non esagerare.
Anche se lo strutto è ottimo per friggere, non lo uso.