Tre poesie in dialetto piemontese di carlo brosio

Tre belle poesie in piemontese del mio coscritto Carlo Brosio. E' nato a Torino e vive a San Francesco al campo. Attualmente sta traducendo l'Iliade in piemontese.

ADASI A MEUIR
(DA PABLO NERUDA)
Adasi a meuir:
chi a diventa s-ciav ëd l’abitudin, arpetend ògni di l’istess përcorschi a parla nen con chi a conòss pachi a arziga nen e a evita la passionchi a viagia nenchi a les nenchi a scota nen la musicachi as lassa nen giutéchi a passa ij dì lamentandse ad soa sfortun-achi a bandon-a ‘n proget prima d’ancomenselochi a preferiss ij pontin ansima a le “i” pitòst  che avèj d’emossion,
Emossion:
cole che a fan luse ij eujcole che a cambio ‘l bajé con ‘n soriscole che a fan bate ‘l coeur .
Evitoma la mòrt a cite dòsi.Esse viv a pretend na sfòrs pi grand che respiré.
JACQUES PREVERT
Tre brichèt ëd sira
Tre brichèt ëd sira un a un anviscà ën la neuit‘l prim për vëdde ‘l tò visagi tut antregh‘l second për vëdde ij tò eujL’ultim për vëdde toa bocaE la scurità tuta antrega për arcordeme tut sossiAmbrassandte.
Le feuje mòrte
Òh, vorerija tant che t’arcordeisseIj dì alegher quand noi j’ero amisAn coi temp là a l’era bela la vitaE ‘l sol pi brusant che ancheuj.Le feuje mòrte a son anmugià….‘t vëdde: l’hai nen desmentià.Le feuje mòrte a son anmugiàCome ij arcòrd e ij regretE ‘l vent d’ël nòrd ij pòrta viaËn la freida neuit ëd l’oblì‘t vëdde: l’hai nen desmentiàLa canson che t’ëm cantave.A l’é ‘na canson che a në smijaTi che t’ëm vulije binE mi che ët vulija binE vivijo, tuti doi, ansemaTi che t’ëm vulije binMi che ët vulija bin.Ma la vita a separa chi as veul binTut dossman, sensa fé ëd rabelE ‘l mar a scancela ansima a la sabiaIj pass e ij moros spartì.Le feuje mòrte a son anmugiàCome ij arcòrd e ij regret.Ma mè fedel e silensios amorA sorid sèmper, a dis grassie a la vita,ët vurija tanta bin, ët j’ere così belacome ‘t veule che ‘t dësmentia?An col temp là a j’era pì bela la vitaE ancheui ‘l sol pì brusantËt j’ere la mia pì dossa amisa….Ma còsa faso d’ij regretE la canson che ti ët cantaveLa sentirai për sèmper për sèmper.
L’ISOLA GALLINARA
Chiccirichì, coccodèMa l’uovo fresco dov’è?Lo trovi solo da FantolinoE fai felice il tuo bambino.
Ma se ti trovi ad AlbengaNon c’è santo che tengaCosa ci fa lì il suo furgoneA 200 chilometri? Il dubbio si pone.
Ma certo! Qui c’è la GallinaraForse lì c’è una gallina raraE grazie al sole e all’aria di mare
Fanno uova fino a crepare.Poi le raccoglie FantolinoE le porta per noi a Torino