Cusché l’é me Fiöl

‘Na smana dòpa, äl va a preghèr insìma a na muntagna cum Pedar, Giuân e Giacum. Intânt ca’l prega äl cambia fisiunumìa e ‘l sò vistì la dventa bianch a-šnivênt. Elia e Mosè i discurän cum Gesü. J’erän saltè föra cum la gloria del ciêl ädòss e i numinävän èl destén ca saréss tuchè a Gesü quanda äl föss rivè a Gerusalemme. 
Pedar e ch’j’ätar dü j’ern insumbrì, mo quanda is dösdän äd pêš, i vödän e i cäpissän. Elia e Mosè i van e Pedar äl dîž a Gesü: « Mäestar, saréss pràn bèll stèr ché! Sè dît te? Piäntumia tre tendi, vüna par te, vüna par Mosè e vüna pr Elia? ». Äl säva gnàn cusa äl sè džess. 
Intânt ca’l farfujäva-sö, äs furma ‘na nüvla ca ‘l’ja quata cum la sò ombra. I tri i ciapän päüra. 
Da la nüvla äs senta ‘na vuža c’la dîž: «Cusché l’é me Fiöl, cul c’ho sarnì. Fägh-a-mênt ». 
Intânt che la vuža la pärla, i vödän che Gesü l’é da lö. Mo lûr pr un pò äd têmp in n’han mîa värt bùcca sura cul fât lé. 



("La bon'na Növa cuntäda da Luca 9,28- 36).


Da "La bon’na nòva". I 4 Vangeli e gli Atti degli Apostoli tradotti dal Vangelo canonico in borghigiano da Claretta Ferrarini – Gli Amici del Togo Fidenza - In brossure, formato 16,5 x 23,5 pp. 316