da "E' viaz" di Tonino Guerra

Un dè d'utòubar i s'è mèss a caminé
te fióm éulta i santir ad sabia e dri
ca linguètti d' aqua ch'al sèlta tra i sas.
De mèr u i avéva zcòurs piò di tótt
una piscèra che fina e' melanovzentquarènta
la i arivéva a là sò in biciclètta,
pu la s'è fata e' sidecar e la purtéva
a casètti pini 'd giàz e pès
e la racuntéva ch'u i era dal bésci
drointa l'aqua piò grandi dal munghèni
e che dal vólti u s'arenéva dal baléni
ch'l'era dal muntagni ad chèrna
soura la sabia.
Rico e la Zaira i n éva mai vést e' mèr
che in linea 'd aria, pasénd da i sentir de fióm,
l'era a trénta chilometri gnénca.
Adès ormai ch'i avéva quèsi utènt'an
i s'è decióis a fè che viàz ad nòzi a pì,
ch'i éva armànd d'an in an. I stéva
a Petrèlla Guidi, un ghèt ad chèsi vèci
in dò che ogni tènt u i era di cavàl
ch'i scapéva da mèni de manischèlch
e i féva a Iozzli sòtta i zòca mat
e 'd nòta u i era l'udòur de pèn ch'i l cuséva
te fòuran e t al sentévi da dróinta te lèt,
ranicéd ti béus di mataraz ad fòi. Rico
l'à fat e' barbìr quèsi stènt an ma i óman
mal dòni e pu e' tuséva i sumàr e al pigri;
la Zaira la féva al fazèndi 'd chèsa
e dal vólti la tnéva e' cadóin dl'aqua
in dò che l'artésta e' lavéva e' pnèl.