Noas malas pro sa limba sarda

Noas malas pro sa limba sarda sas chi essint – pro como a s'ascusa – dae s'Assessoradu regionale de sa Cultura. Las conto gasi, comente mi las ant tumbadas, cun s'isperu chi s'assessore Milia o àtere pro isse las deneghent. Tantu pro comintzare cun sas noas malas, a su che resurtat, Sergio Milia, tataresu de sa Udc, est a puntu de mudare su responsàbile de s'Ufìtziu de sa limba sarda, ponende unu cumpanzu suo de partidu, Renato Serra, in cambiu de Peppe Coròngiu chi dae annos reghet – e a primore – s'ufìtziu e totu.Ponende a un'ala custu issèberu (Serra podet tènnere panes in bèrtula in contu de polìtica linguìstica  gasi bundantziosos chi mancu imaginamus), su chi pesat pistighìngiu est un'àteru issèberu chi paret presu a custa lìnia noa de sa Regione: su de consentire a s'Universidade de Tàtari de no atuare su Pranu triennale in sa disposta sua chi imperat a sas universidades de imparare sa limba sarda in sardu. A su chi mi resurtat, s'assessore Milia diat chèrrere cunsentire a s'ateneu tataresu de violare sa lege imparende su sardu in limba italiana, ponende mente a unu grustu de professores chi tenent in Giovanni Lupinu su mastru insoro.In prus b'at, semper e cando siant beras custas boghes, chi s'assessoradu de sa Cultura at a parare a còitu unu balantzu istrìgile meda, ponende pagos soddos pro sa limba sarda, meda prus pagos de sa misèria finas a oe posta.Torro a nàrrere chi ispero galu chi m'apant contadu paza e chi, a s'imbesse, Milia chèrgiat mantènnere sa paràula chi at dadu ocannu coladu in Fonne.