Quella voce lì..

Kārlis Kazāks ha quella voce lì. Non c'è molto altro da dire.
Quando canta "Es tevi pamīlētu tā", una delle poesie d'amore piu' intense e potenti di Ziedonis, è uno sconquasso, un terremoto d'emozione.
E qui, nella canzone che oggi mi rimbomba in testa, "Nāc, nāc, saule" (Vieni, vieni, sole), uno lo ascolta, e non importa, capire, non capire, il suo testo (che peraltro è bellissimo), basta sentirla, quella voce, e la tromba che ci si infila in mezzo. Come un miracolo.

man jābūt aklam, lai nomirtu tik skaistās rokās.
man jābūt mēmam, lai aizietu visu nepasakot.
man jābūt kurlam, lai nomirtu, kad balss Tava vēl skan.
man jābūt Dievam, lai vēlreiz varētu te atgriezties.
nāc, nāc, saule, sadedzini, ja zini,
ka man nav vairs kam kust.
nāc, nāc, nakts ņem mani tikai,
ja zini, ka man nav vairs kam just.
es neaizeju, es tikai par ūdeni Tevī pārvēršos.
es neaizeju, es par zvaigzni dienā pārvēršos.