Vado per parole

Per i giorni della poesia lettone un'altra brano di Māra Zālīte.

Di prima mattina vado per parolecome un partigiano fra i boschi.
All’orizzonte un piccolo sole dorato,
distante, talmente distante.
Nella fitta abetaia di pensieri
scavo una trincea fonda e buia.
Non so, caro, quanti giorni.
Non so, caro, quando tornerò.
Di fronte al fuoco di una candela
canto una vecchia canzone
sugli amici caduti in battaglia
portando una penna in spalla.
Vado per parole, prima che mi diano via
come una bottiglia vuota.
Insieme a me - una sigaretta
e, in un vaso di fiori, la terra patria.

Māra Zālīte (trad. Paolo Pantaleo)
Jau rīt es aiziešu vārdos
kā mežā iet mežabrāļi.
Vīd pamalē saulīte zeltīta,
bet tāļi, tik tāļi.
Starp domu damakšņām biezām
es tumsu kā bunkuru rakšu.
Nezinu, mīļais, cik dienu.
Nezinu, mīļais, cik nakšu.
Pie sveces kā ugunskura
es dziedāšu dziesmiņu vecu
par draugiem, kas krituši kaujā
ar lodīšu pildspalvu plecā.
Es aiziešu vārdos, pirms mani
kā tukšu pudeli nodod.
Man līdzi — vien cigaretes
un tēvzeme puķu podā.