Magazine Europa

Tradizioni spagnole, la QUEMADA

Da Chechimadrid

L’altra sera, per festeggiare una inspiegabile sensazione di felicità per non si sa bene cosa, andai in uno dei miei ristoranti preferiti: la  Marisquería Ribeira do Miño dove con 20 euro mangiai mille e mille kg di marisco e mille e mille litri di vino!
Ma perché parlo al passato remoto?? Perché sono terrona e perché la Marisquería Ribeira do Miño è gallega, e in galizia usano il passato remoto anche per raccontare qualcosa che è successa cinque minuti prima! Oggi mi svegliai alle 10.50!
Ribeira do Miño è un posto magico, e questo già si sa: entri in stato decoroso e in poche decine di minuti ti ritrovi a cantare a squarcia gola, a parlare faccia a faccia con un gamberone o a raccontare i fatti tuoi a quelli del tavolo accanto, che improvvisamente ti sembrano tuoi amici.

Gamberoni, vi amo!


In tutta questa euforia generale l’altro giorno provai una cosa a me del tutto sconosciuta e che mi’innamorò: la Queimada.
Tradizioni spagnole, la QUEMADA

La queimada: mai più senza!


Si tratta di un reciiente di ceramica pieno di zucchero, aguardiente e zucchero, a cui si aggiungono pezzi di limone e qualche grano di caffè. Tutto questo bombone di ingredienti si deve mescolare e poi con un fiammifero dare fuoco. Meno tempo si brucerà la quemada più sarà forte.
La tradizione vuole che questo rituale di preparazione serva ad allontanare le streghe e gli spiriti maligni, e siccome gli spiriti maligni sono sempre in agguato qualsiasi situazione è perfetta per realizzare una quemada: una festa, un incontro con la famiglia o con gli amici, una cena…
Una volta a tavola il recipiente infuocato uno dei commensali si incaricherà di dare il tocco finale, sollevando con un cucchiaione il liquido infiammato e lasciandolo cadere poco a poco mentre si pronuncia una filastrocca mangica gallega chiamata CONXURO e che fa così:

Mouchos, coruxas, sapos e bruxas.
Demos, trasgos e diaños, espíritos das nevoadas veigas.
Corvos, pintigas e meigas, feitizos das menciñeiras.
Podres cañotas furadas, fogar dos vermes e alimañas.
Lume das Santas Compañas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dos mortos, tronos e raios.
Oubeo do can, pregón da morte, fociño do sátiro e pé do coello.
Pecadora lingua da mala muller casada cun home vello.
Averno de Satán e Belcebú, lume dos cadáveres ardentes, corpos mutilados dos indecentes, peidos dos infernais cus, ruxido da mar embravecida.
Barriga inútil da muller solteira, falar dos gatos que andan á xaneira, guedella porca da cabra mal parida.
Con este cullerón levantarei as chamas deste lume que asemella ao do inferno, e fuxirán as bruxas a cabalo das súas escobas, índose bañar na praia das areas gordas.
¡Oíde, oíde! os ruxidos que dan as que non poden deixar de queimarse no augardente, quedando así purificadas.
E cando esta queimada baixe polas nosas gorxas, quedaremos libres dos males da nosa alma e de todo embruxamento.
Forzas do ar, terra, mar e lume, a vos fago esta chamada: si e verdade que tendes mais poder que a humana xente, aquí e agora, facede cos espíritos dos amigos que estan fora, participen con nos desta queimada.

E che in castigliano è così:

Buhos, lechuzas, sapos y brujas.
Demonios maléficos y diablos, espíritus de las nevadas vegas.
Cuervos, salamandras y meigas, hechizos de las curanderas.
Podridas cañas agujereadas, hogar de gusanos y de alimañas.
Fuego de las almas en pena, mal de ojo, negros hechizos, olor de los muertos, truenos y rayos.
Ladrido del perro, anuncio de la muerte; hocico del sátiro y pie del conejo.
Pecadora lengua de la mala mujer casada con un hombre viejo.
Infierno de Satán y Belcebú, fuego de los cadáveres en llamas, cuerpos mutilados de los indecentes, pedos de los infernales culos, rugido de la mar embravecida.
Vientre inútil de la mujer soltera, maullar de los gatos en celo, pelo malo y sucio de la cabra mal parida.
Con este cazo levantaré las llamas de este fuego que se asemeja al del infierno, y huirán las brujas a caballo de sus escobas, yéndose a bañar a la playa de las arenas gordas.
¡Oíd, oíd! los rugidos que dan las que no pueden dejar de quemarse en el aguardiente quedando así purificadas.
Y cuando esta queimada baje por nuestras gargantas, quedaremos libres de los males de nuestra alma y de todo embrujamiento.
Fuerzas del aire, tierra, mar y fuego, a vosotros hago esta llamada: si es verdad que tenéis más poder que la humana gente, aquí y ahora, haced que los espíritus de los amigos que están fuera, participen con nosotros de esta queimada.


Siccome a Ribeira do Miño verso le mezzanotte tutti i tavoli sono impegnati a cacciare gli spiriti maligni puoi immaginare che succede con tutti questi contenitori enormi in fiamme!
Devo dire che tutto fu molto caotico, rapido e quasi non ho ricordi ma una cosa penso:
La quemada, santa cosa!

Se anche tu ami bere e magnare e vuoi cacciare gli spiriti maligni dalla tua vita votami su http://www.enelbloggeraward.com/?q=life_style&page=2
selezionando VIVERE A MADRID e cliccando su VOTAMI (per favore inserisci un indirizzo mail reale perchè dovrai confermare il tuo voto!).
GRAZIE!


Potrebbero interessarti anche :

Ritornare alla prima pagina di Logo Paperblog

Possono interessarti anche questi articoli :