strangolapreti

Δηλαδη σαν να λεμε “πνιγειπαπαδες” αν και το πιο σωστο θα ηταν να πω στραγγαλιζει αλλα δεν καταφερα  να σχηματισω την λεξη για να το το ελληνοποιησω ορθα.Το ονομα του φαγητου εχει δυο εκδοχες. Η μια οτι οι παπαδες με την γνωστη λαιμαργια τους πνιγονται οταν τα τρωνε, η δευτερη οτι ο κοσμος ευχοταν να πνιγουν ενω τα ετρωγαν. Να σου κατσει στο λαιμο που λεει και ο λαος μας!!!! Το ονομα και οι δυο εκδοχες φυσικα πηγαζουν απο αντικληρικους που εκαναν  σατιρα σε βαρος των παπαδων.Τελος παντων περα απο την περιεργεια του ονοματος, το προτεινω μια που με τους καιρους που ζουμε δεν ξερουμε τι μας ξημερωνει η αυριανη, και ετσι εγω λεω να αρχισω να προπονουμαι σιγα σιγα μην τυχον και η κριση με βρει απροετοιμαστη  σαν τις μωρες παρθενες.Το πιατο ειναι λομπαρντο, παλια δεν χρησιμοποιουσαν το γαλα το οποιο χρησιμοποιειται τωρα για να κανει πιο αφρατο και μαλακο το μειγμα.Συστατικα:-   500 γρ. ξερο ψωμι-   μισο λιτρο γαλα-   250 γρ. χορτα (σπανακι, σεσκουλα, ο,τι βρουμε και ο,τι εχουμε)-   ενα κροκο αυγου-   μια ιδεα μοσχοκαρυδο-   35 γρ. αλευρι-   αλατι-   φρεσκοτριμμενο φρεσκο μαυρο πιπεριΔιαδικασια:Βαζουμε να μουλιασει το ψωμι στο γαλα για τουλαχιστον μια ωρα. Στο μεταξυ ζεματιζουμε τα χορτα σε αλατισμενο νερο, τα στραγγιζουμε και τα ψιλοκοβουμε. Τα βαζουμε  σε λεκανη και τα ανακατευουμε με τα υπολοιπα υλικα. Εαν εχουμε κρεατομηχανη περναμε το μειγμα απο εκει. Εγω δεν εχω οποτε τα εβαλα στο μιξερ.Δεν υπαρχει ενα κωδικοποιημενο σχημα, οποτε τους δινουμε ο,τι σχημα θελουμε. Στρογγυλα η μακρουλα.Eαν χρειαστει προσθετουμε λιγη γαλετα. Καθε τοσο ξεπλενουμε τα χερια μας και τα σκουπιζουμε για να διευκολυνθουμε στο πλασιμο.Τα βραζουμε σε αλατισμενο νερο και μολις ανεβουν στην επιφανεια τα βγαζουμε με τρυπητη κουταλα.Τα βαζουμε σε πιατελα και τα περιχυνουμε με 30 γραμμαρια βουτυρο που θα εχουμε καψει με λιγα φυλλα φρεσκου φασκομηλου.Ριχνουμε αφθονη παρμεζανα και σερβιρουμε οσο ειναι ζεστα.Beh, la crisi c’è, inutile negarlo. Comincia a mordere, anche se qualcuno sostiene che non abbiamo visto nulla ancora. Se penso a quello che ha visto, vede e vedrà la Grecia c'è da aver gli incubi. E anche se di natura io sia ottimista e penso sempre che si trovino delle soluzioni a ogni problema, ho pensato bene di cominciare ad allenarmi alla carestia per non rischiare di trovarmi come le stolte vergini della parabola: impreparata.Sto rispolverando quindi tutte le ricette antiche che riservano piacevolissime sorprese come questa qui.Pare che gli spinaci siano un uso recente, originariamente si usavano le umili biete. Io ho messo gli spinaci perché avevo quelli. E visto che è un piatto di riciclo non ho voluto comprare delle biete apposta per farlo.Ingredienti:-   mezzo chilo di pane raffermo-   mezzo litro di latte-   250 gr. di erbette (spinaci, bieta)-   un tuorlo-   una piccola grattatina di noce moscata-   35 gr. di farina per tutti gli usi-   sale-   pepe nero macinato frescoProcedimento:Mettiamo in ammollo il pane nel latte per un’ora. Nel frattempo scottiamo le erbe in acqua salata, le strizziamo e le tritiamo. Mettiamo il tutto in una ciotola e amalgamiamo bene. La ricetta dice di passare tutto nel tritacarne, io il tritacarne non ce l’ho quindi ho dato una frullatina veloce.Formiamo delle palline o degli gnocchetti, aggiungendo uno poco di pangrattato se serve e li lessiamo in acqua salata. Appena vengono in superficie li togliamo con una schiumarola e li condiamo con burro fuso che avremmo aromatizzato con della salvia.Spargiamo abbondante grana padano grattugiato e serviamo caldi.