Tzessu: sa normalidade s'est bortada in rivolutzione

Cando sa normalidade paret un'abbentu rivolutzionàriu, cheret nàrrere chi semus male postos. Càpitat chi sa Regione sarda apat in custas dies fatu una pariga de cosas chi in una Terra de bilinguismu sunt gasi normales chi mancu si nde diat dèvere arresonare. At postu su signu suo in sardu e in italianu e bene at fatu su Comitadu pro sa limba sarda a lu singiulare. E at fatu, comente si biet in sas fotografias, una reclame in sardu e in italianu. In prus de custu, at impreadu pro iscrìere s'unu e s'àtera sa limba sua in essida, sa chi a babbu tenet unu presidente de Regione, Renato Soru, chi est de sa parte contrària, comente ischimus.
Normale, duncas, s'impreu de su bilinguismu in sas atividades de su Guvernu sardu. Gasi e totu, de àteru, est istadu normale chi su Guvernu Soru apat fatu delìberas in sardu e chi in sardu siat istadu bortadu s'Istatutu ispetziale de sa Sardigna. Sa cosa pagu normale est chi in gasi meda annos custa “normalidade” siat istada ispetziale. Est de ispantu, e cosa bona meda, in prus de “normale”, chi bi siat istada una continuidade intre unu guvernu de tzentru-manca e unu de tzentru-dereta in contu de limba sarda. Sas peleas polìticas sunt e depent èssere totu un'àtera cosa. No at a capitare, ma timo chi sa genia de sos economitzistas (bi nd'at de cada gasta, a un'ala e a s'àtera) ant a bogare a campu una de sas armas chi prus lis agradat: b'at àteru de fàghere, intamen de pensare a pònnere su sardu in su signu de sa Regione e in una reclame de giornale. S'armada de sos “c'è altro a cui pensare” est semper atzuda, mescamente cando su fatu pertocat sa limba sarda.